Zawiadomienie 2.0 do placówek oświatowych w Polsce

Zawiadomienie 2.0 do placówek oświatowych – wkrótce do pobrania

Baza danych placówek oświatowych – POBIERZ

Jeśli jesteś zdeterminowany aby chronić Nasze dzieci i czujesz wewnętrzna potrzebę wsparcia naszych działań, zapraszamy Cię do działania! W jedności siła. Pozdrawiamy Cię serdecznie i jesteśmy wdzięczni za wsparcie!

INSTRUKCJA:

KROK 1

Wyślij wydrukowane pismo pocztą listem poleconym za potwierdzeniem odbioru do placówki/placówek. Na druku listu poleconego wpisz Stowarzyszenie jako nadawcę, zwrotkę możesz również skierować na nasz adres:

Stowarzyszenie Centrum Informacji o Zdrowiu DOBROSTAN
ul. Wolbromska 18/1b, 53-148 Wrocław

Wyślij pismo do tylu placówek, do ilu to tylko możliwe. Aktualne adresy znajdziesz w pliku „Baza danych placówek oświatowych” zamieszczonym wyżej.

W pliku z bazą placówek w kolumnie AV znajdziesz informacje, kiedy pismo zostało wysłane do danej placówki. W kolumnie AW znajdziesz informację, kiedy zawiadomienie zostało dostarczone do placówki. Pusta komórka oznacza, że jeszcze nikt nie przesłał nam informacji o korespondencji do tej placówki lub, że nie mieliśmy czasu wprowadzić.

albo

Możesz też zanieść pismo osobiście do placówki.

W tym celu wydrukuj proszę po 2 egzemplarze pisma na jedną placówkę, odwiedź sekretariat szkoły, złóż jeden egzemplarz, a na drugim poproś o przybicie pieczątki szkoły w dowód otrzymania wraz z datą i podpisem.

Pójdź do tylu placówek, do ilu jest to możliwe. Aktualne adresy placówek znajdziesz w pliku wyżej.

KROK 2

Wyślij na Nasz adres e-mail: biuro@cioz-dobrostan.pl bądź na numer tel: 661 859 771 zdjęcie pierwszej strony pisma w raz z pieczątką otrzymania w przypadku, o którym mowa w pkt 1.

Nasze stowarzyszenie prowadzi ewidencję doręczeń, aby w przyszłości dostarczyć zdjęcie bądź potwierdzenie odbioru korespondencji, jako dowód skutecznego doręczenie tych informacji w potencjalnej postępowaniu sądowym.

Działania prawne

Rodzice chętni do pozywania dyrektorów do sądów/ prokuratur proszone są o kontakt z Agnieszką Tatianą Kowalską – kontakt zamieścimy wkrótce.

Poprzednia wersja pisma

Zawiadomienie do placówek oświatowych 28.09.2020 – POBIERZ

Treść pisma:

Wrocław, 28.09.2020

Stowarzyszenie Centrum Informacji o Zdrowiu

DOBROSTAN

DO:

Dyrekcji Placówki Oświatowej

DW:

Związek Nauczycielstwa Polskiego

Wojewódzkie Ośrodki doskonalenia nauczycieli

Kuratoria oświaty w Polsce

Ministerstwo Edukacji Narodowej

ZAWIADOMIENIE

dotyczące stosowania przez placówki oświatowe procedur

w czasie epidemii COVID-19

Szanowni Państwo,

Zwracamy się do Państwa w imieniu stowarzyszenia Centrum Informacji o Zdrowiu DOBROSTAN z siedzibą we Wrocławiu. Poniższe kierujemy powodowani tylko i wyłącznie dobrem wspólnym, a w szczególności dzieci i uczniów, realizując założenia i cele statutowe naszego Stowarzyszenia.

Niniejszym informujemy, iż prowadzone przez dyrekcje placówek oświatowych wobec dzieci działania polegające na pomiarze temperatury, narzucaniu obowiązku zakrywania ust i nosa, narzucaniu obowiązku stosowania płynów dezynfekcyjnych, umieszczaniu w izolatorium, pobieraniu materiału do badania technikami molekularnymi PCR i Real-Time RT-PCR lub pokrewnymi w kierunku zakażeń układu oddechowego wirusami SARS/MERS/SARS-CoV-2 oraz przekazywaniu do sanepidu informacji o stanie zdrowia dzieci (dalej zwane w skrócie procedurami COVID-19) nie mają podstaw prawnych. Jednocześnie, jeżeli szkoła działa w trybie stacjonarnym, a zajęcia nie zostały zawieszone, nie ma podstaw do wprowadzania reżimu sanitarnego narzuconego rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19.

W związku z powyższym, mając na względzie w szczególności dobro dzieci, Stowarzyszenie wnosimy o:

Natychmiastowe zaprzestanie stosowania ww. procedur COVID-19 na terenie Państwa placówki, gdyż są one niezgodne z prawem, a ponadto ich stosowanie naraża uczniów na utratę życie lub zdrowia. (Art. 160. § 1. KK Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. )
Poinformowania odpowiedzialnych osób, w szczególności grono nauczycielskie, wprowadzających oraz stosujących procedury COVID-19 wobec podopiecznych, o ewentualnych skutkach prawnych działań przez nich podejmowanych.
Zwrotne ustosunkowanie się do niniejszego pisma w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszego ZAWIADOMIENIA za pośrednictwem wiadomości wysłanej drogą elektroniczną bądź tradycyjna pocztą na dane kontaktowe podane w stopce.

Z uwagi na cele statutowe naszego stowarzyszenia, w oparciu o treść art. 61 § 1 pkt. 5 Kodeksu postępowania cywilnego oraz art. 304 § 1 Kodeksu postępowania karnego, jesteśmy uprawnieni nie tylko do złożenia stosownego powództwa, czy wstąpienia do toczących się postępowań, ale również do złożenia zawiadomienia o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa. W związku z powyższym zastrzegamy sobie traktowanie niniejszego pisma, jako pisma procesowego. W przypadku braku jakiejkolwiek reakcji z Państwa strony w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma, zastrzegamy sobie możliwość skorzystania z przywołanych powyżej praw.

UZASADNIENIE

Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych wprowadziła do Prawa oświatowego przepisy szczególne umożliwiające zmianę funkcjonowania jednostek systemu oświaty w przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami zagrażającymi życiu lub zdrowiu dzieci i młodzieży (art. 30b i 30c). Art. 30b ww. ustawy deleguje Ministra Edukacji Narodowej do czasowego ograniczenia lub czasowego zawieszenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w drodze rozporządzenia. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 sierpnia 2020 r. w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 automatycznie ogranicza funkcjonowanie tych jednostek, w których zajęcia zawieszone zostały na podstawie odrębnych przepisów (dopiero w przypadku zawieszenia zajęć stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 30c). Ww. odrębne przepisy to ogólne przepisy bezpieczeństwa i higieny obowiązujące w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach wydane na podstawie art. 95a ustawy o systemie oświaty (w brzmieniu sprzed uchylenia tego przepisu). Do rozporządzenia wydanego na podstawie art. 95a dodano 12 sierpnia 2020 r. uprawnienie dla dyrektora do zawieszenia zajęć na czas oznaczony (Dz.U. 2020 poz. 1386).

Reasumując, dopiero po zawieszeniu zajęć i wprowadzeniu kształcenia na odległość decyzją dyrektora, zastosowanie znajdują przepisy szczególne wydane na podstawie art. 30c Prawa oświatowego, w tym przepisy odrębne dotyczące ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii oraz wytyczne Ministra Zdrowia, Głównego Inspektora Sanitarnego oraz Ministra Edukacji Narodowej. W przypadku, gdy szkoła działa w trybie stacjonarnym, a zajęcia nie zostały zawieszone, nie ma podstaw prawnych do wprowadzania reżimu sanitarnego narzuconego rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19. Szkoła może i powinna działać zgodnie z dotychczasowymi przepisami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U. 2003 nr 6 poz. 69, z późn. zm.).

Ponadto, poszczególne nakazy i wytyczne zostały umocowane w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 sierpnia 2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz. U. 2020 poz. 1394) wydanym na podstawie art. 30c ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 910 i 1378). Na mocy wyżej wymienionego rozporządzenia §13c dyrektor może wdrożyć ograniczenia, nakazy i zakazy w związku z wystąpieniem stanu epidemii oraz na podstawie wytycznych[1] Ministra Zdrowia, Głównego Inspektora Sanitarnego oraz Ministra Edukacji Narodowej. Jednakże z ww. wytycznych nie ma wskazanego obowiązku dokonywania pomiaru temperatury ciała dziecka, w szczególności bez zgody rodzica. Wytyczne te nie precyzują również obowiązku zakrywania ust i nosa za pomocą m.in. maseczki, przyłbicy czy części odzieży. Natomiast obowiązek korzystania z płynów dezynfekcyjnych czy też umieszczanie dziecka w izolatorium nie jest zgodny z prawnymi aktami wyższego rzędu.

Ponadto, rozporządzenie Rady Ministrów z 7 sierpnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U 2020 r. poz. 1356) zostało wydane na mocy art. 46a i 46b ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r poz. 1239 z późn. zm.).

Art. 46b pkt 4 ww. ustawy precyzuje, iż do stosowania środków profilaktycznych, którymi wg ww. rozporządzenia są m. in. zakrywanie ust i nosa (za pomocą maseczki, przyłbicy czy części odzieży), stosowanie rękawiczek czy środków dezynfekcyjnych, zobowiązane są osoby chore lub podejrzane o zachorowanie, natomiaststosowanie środków profilaktycznych przez osoby zdrowe jest dobrowolne. Powyższa ustawa w Art. 2 precyzuje również, kim jest osoba chora i podejrzana o zachorowanie. Osoba chora to taka, która posiada odchylenia od stanu prawidłowego w badaniach dodatkowych, natomiast podejrzana o zachorowania to taka, która miała styczność z ogniskiem zakażenia. Tym samym należy mieć na względzie, iż zarządzenia dyrekcji wprowadzające nakazy i zakazy, pozostają w sprzeczności z aktem wyższego rzędu, jakim jest Ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Obowiązek zasłaniania ust i nosa przez rodziców i inne osoby trzecie na mocy powyższych aktów prawnych również nie ma podstawy prawnej.

Powyższa ustawa i rozporządzenie nie reguluje także kwestii pomiaru temperatury ciała w budynkach użyteczności publicznej. Obowiązek pomiaru temperatury rodzica/opiekuna lub dziecka bez wyraźnej zgody rodzica lub opiekuna narusza przepisy dotyczące ochrony danych osobowych szczególnej kategorii dotyczących zdrowia, ponieważ do wykonywania pomiaru nie upoważnia żaden obowiązujący przepis – a wręcz zabrania art. 9 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27.04.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. UE. L. Nr 119, s. 1). Wytyczne GIS w tym zakresie są zgodne z RODO. GIS wyraźnie wskazuje, że pomiaru temperatury ciała dziecka dokonuje się tylko, gdy zaistnieje taka konieczność, w przypadku zaistnienia objawów chorobowych, co wymaga uzyskania wyraźnej zgody rodzica. (Wytyczne przeciwepidemiczne Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 4 maja 2020 r. dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkole podstawowej i innych form wychowania przedszkolnego oraz instytucji opieki nad dziećmi w wieku do lat 3[2]). Placówka oświatowa nie może przyjąć wewnętrznych regulacji sprzecznych z tymi wytycznymi, które miałyby przewidywać wykonywanie pomiarów temperatury bez wcześniejszego uzyskania wymaganych zgód. Jednocześnie, obowiązujące przepisy i ww. wytyczne nie uprawniają do odmówienia przyjęcia do placówki dziecka, którego rodzic nie zgadza się na pomiar temperatury. Wytyczne dopuszczają jedynie odmowę przyjęcia dziecka przejawiającego objawy choroby (wezwanie do odebrania).

Wytyczna dot. umieszczania dziecka w izolatorium również nie znajduje odzwierciedlenia w żadnych powszechnie obowiązujących ustawach czy rozporządzeniach, a jednocześnie jest sprzeczna z art. 31. Konstytucji RP, który stanowi, iż nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje. Natomiast ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane wyłącznie w ustawie, nie zaś w wytycznych. Art. 31 Konstytucji RP stanowi, iż:

1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.

2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.

3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

Odnośnie badań sanitarno-epidemiologicznych, będących postępowaniem mającym na celu pobranie materiału do badania technikami molekularnymi PCR i Real-Time RT-PCR w kierunku zakażeń układu oddechowego wirusami SARS, MERS, SARS-CoV-2 lub innym postępowaniom mającym na celu pobieranie materiału do badań sanitarno-epidemiologicznych związanych z wirusami SARS, MERS, SARS-CoV-2, należy zauważyć, iż są one zaliczane do badań genetycznych. W myśl ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty ( Dz. U. 1997 Nr 28 poz. 152 z późn. zm.) badanie genetyczne zalicza się do eksperymentów medycznych. Ww. ustawa wyróżnia dwa rodzaje eksperymentów medycznych – eksperyment leczniczy i eksperyment badawczy. Badania technikami molekularnymi PCR i Real-Time RT-PCR w kierunku zakażeń układu oddechowego wirusami SARS, MERS, SARS-CoV-2 zalicza się do eksperymentu medycznego- badawczego. Natomiast Art. 39 Konstytucji RP stanowi, iż:

„Nikt nie może być poddany eksperymentom naukowym, w tym medycznym, bez dobrowolnie wyrażonej zgody.”

co znajduje swoje odzwierciedlenie również w Art. 25 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty ( Dz. U. 1997 Nr 28 poz. 152 z późn. zm.), który stanowi, iż:

„1. Przeprowadzenie eksperymentu medycznego wymaga pisemnej zgody osoby badanej mającej w nim uczestniczyć. (…) Zgoda tak złożona powinna być odnotowana w dokumentacji lekarskiej.

2. Udział małoletniego w eksperymencie medycznym jest dopuszczalny tylko za pisemną zgodą jego przedstawiciela ustawowego. Jeżeli małoletni ukończył 16 lat lub nie ukończył 16 lat i jest w stanie z rozeznaniem wypowiedzieć opinię w sprawie swego uczestnictwa w eksperymencie, konieczna jest także jego pisemna zgoda.”

Za wyrażenie świadomej zgody uznaje się wyrażone na piśmie, opatrzone datą i podpisane oświadczenie woli o wzięciu udziału w badaniu klinicznym, złożone dobrowolnie przez osobę zdolną do złożenia takiego oświadczenia, a w przypadku osoby niezdolnej do złożenia takiego oświadczenia – przez jej przedstawiciela ustawowego.

Co więcej, Art. 27. ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty ( Dz. U. 1997 Nr 28 poz. 152 z późn. zm.), który stanowi, iż:

„1. Osoba lub inny podmiot uprawniony do udzielenia zgody na eksperyment medyczny może ją cofnąć w każdym stadium eksperymentu.”

Warto również zauważyć, że w przypadku wykonywania badania sanitarno-epidemiologicznego, będącego postępowaniem mającemu na celu pobranie materiału do badania diagnostycznego technikami molekularnymi PCR i Real-Time RT-PCR w kierunku zakażeń układu oddechowego wirusami SARS, MERS, SARS-CoV-2 lub innym postępowaniom mającym na celu pobieranie materiału do badań sanitarno-epidemiologicznych związanych z wirusami SARS, MERS, SARS-CoV-2., brak jest faktycznej podstawy prawnej do wykonania takiego badania.

Ponadto, badania metodą PCR i Real-Time RT-PCR w kierunku zakażeń układu oddechowego wirusami SARS, MERS, SARS-CoV-2, zgodnie ze swoją charakterystyką opisaną w dokumentacji technicznej, są przeznaczone wyłącznie do badań, a diagnozowanie zakażenia/choroby na ich postawie jest niezgodne z ich przeznaczeniem. W dokumencie agencji rządu federalnego Stanów Zjednoczonych CDC wchodzącej w skład Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej „CDC 2019-Novel Coronavirus (2019-nCoV) Real-Time RT-PCR Diagnostic Pane”[3] z 13 lipca 2020 r., który jest podręcznikiem instruktażowym, dotyczącym testów PCR czytamy:

„Wykrycie wirusowego RNA może nie wskazywać na obecność wirusa zakaźnego lub że 2019-nCoV jest czynnikiem powodującym objawy kliniczne”. (…)
Ten test nie może wykluczyć chorób wywołanych przez inne bakteryjne lub wirusowe patogeny.”
Pozytywne wyniki […] nie wykluczają infekcji bakteryjnej lub współzakażenia innymi wirusami. Wykryty czynnik może nie być definitywną przyczyną choroby.”

Tym samym należy stwierdzić również brak faktycznych podstaw naukowych, aby traktować wyniki takich testów, jako miarodajne.

W kwestii przekazywania danych osobowych do Państwowej Inspekcji Sanitarnej, informujemy, iż zgodnie z art. 32a ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi państwowy inspektor sanitarny lub Główny Inspektor Sanitarny może żądać udzielenia informacji i przekazania danych osobowych wyłącznie w związku z prowadzonym dochodzeniem epidemiologicznym.

Z uwagi na to, że kwestia ograniczeń, zakazów, nakazów i obowiązków związanych ze stanem epidemii została kompleksowo uregulowana w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie delegacji ustawowej, nie ma możliwości modyfikacji tych regulacji aktem niższego rzędu. Ponownie podkreślamy, iż zgodnie z art. 31 ust. 3 ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób (ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw). Zatem wszelkie regulacje mające wpływ na wolności i prawa obywateli znajdować się mogą wyłącznie w ustawie, ewentualnie w rozporządzeniu wydanym ściśle według wskazań ustawy. Inne akty nie mogą ingerować w wolności i prawa oraz w zakres uregulowany uprzednio w rozporządzeniu Rady Ministrów. Regulaminy i zarządzenia wewnętrzne mogą zawierać jedynie pomniejsze ustalenia.

Należy również podkreślić, iż Minister Edukacji Narodowej na konferencji prasowej 10 września 2020r. osobiście podkreślił, iż, tu cytat: „ w wytycznych ogólnopolskich nie ma takiego obowiązku (chodzi o obowiązek zakrywania ust i nosa). Nie ma takiej podstawy prawnej, aby dyrektor żądał od rodzica zrzeczenia się jakichkolwiek ewentualnych roszczeń z powodu zachorowania. (…) Jest to niezgodne z prawem. Podobnie nie może żądać zaświadczeń o stanie zdrowia dziecka. MEN nie nakłada obowiązku mierzenia temperatury. Potrzebna jest zgoda rodzica.” [4]

Jednocześnie zwracamy Państwa uwagę na fakt, iż zakaz wchodzenia rodziców na teren placówki oświatowej nie znajduje odzwierciedlenia w żadnych powszechnie obowiązujących ustawach czy rozporządzeniach – szkoła jest miejscem publicznym.

Ponadto, zgodnie z uzasadnieniem prawomocnego postanowienie Sądu Rejonowego w Kościanie z dnia 8 czerwca 2020 r. II W 71/20 wprowadzony rozporządzeniami powszechny obowiązek noszenia maseczek łamie prawa i wolności konstytucyjne.

Również, w przekazach medialnych oraz rządowych przemilcza się dobrze znane fakty naukowe, co do wątpliwej skuteczności i bezpieczeństwa stosowania ww. procedur COVID-19.

W odniesieniu do stosowania przymusu zakrywania ust i nosa, należy zauważyć, iż stężenie wydychanego dwutlenku węgla pod maseczką jest dla dzieci śmiertelnie niebezpieczne. Dopuszczalne stężenie (NDS) dwutlenku węgla w powietrzu wynosi 5000 ppm, czyli 0,5 %. Już stężenie powyżej 1500 ppm powoduje dyskomfort osób przebywających w pomieszczeniu, objawiający się przygnębieniem i spadkiem wydajności pracy. W powietrzu wydychanym przez człowieka dwutlenek węgla występuje w stężeniu od 4 do 5,2 %, pod maseczką stężenie to może być jeszcze większe. Natomiast stężenie śmiertelne to 10 %. [5]Wysokie stężenie dwutlenku węgla uwzględnione jest w tabeli substancji toksycznych w rozporządzeniu Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. 2002 nr 212 poz. 1833).[6] Długotrwałe noszenie maseczek powoduje zatrucie dwutlenkiem węgla. Kiedy dwutlenek węgla występuje w podwyższonym stężeniu, pobieranie tlenu przez płuca jest utrudnione. Mogą wystąpić bóle i zawroty głowy, osłabienie, szum w uszach, zaczerwienienie spojówek i natężona potliwość, przyśpieszone bicie serca, pow. 100 uderzeń na minutę. Jeśli stężenie dwutlenku węgla będzie bardzo wysokie, mogą wystąpić drgawki, zaburzenia świadomości oraz zatrzymanie oddechu, może również dojść do nieodwracalnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.[7] Nie istnieją także dowody naukowe potwierdzające, iż noszenie maski czy przyłbicy przez osoby zdrowe w szerszej społeczności, w tym powszechne maskowanie społeczności, może zapobiec zakażeniu wirusami układu oddechowego, w tym SARS-CoV-2.[8] Co więcej, noszenie maseczek powoduje niedotlenienie[9], a niedotlenie z kolei zmniejsza odporność[10], powoduje progresję raka[11] oraz jest związane z pogorszeniem przebiegu chorób autoimmunologicznych[12].

W związku z powyższym, chcielibyśmy zwrócić Państwa uwagę na zagrożenie odpowiedzialności prawnej, związanej z zaangażowaniem placówki oświatowej w stosowanie niezgodnych z prawem procedur COVID-19, stwarzających realne zagrożenie dla życia i zdrowia dzieci. W tym zakresie na szczególną uwagę zasługuje Art. 160 Ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997 Nr 88 poz. 553 z późn. zm.)

§ 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

oraz Art. 207 § 1a Ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997 Nr 88 poz. 553 z późn. zm.)

Kto znęca się (…) psychicznie nad osobą nieporadną ze względu na jej wiek, stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Narzucenie, niemających należytego umocowania w prawie, obowiązków zakrywania ust i nosa, korzystania z płynów dezynfekcyjnych, poddania się badaniu technikami molekularnymi PCR i Real-Time RT-PCR lub pokrewnymi w kierunku zakażeń układu oddechowego wirusami SARS/MERS/SARS-CoV-2 spełnia również znamiona przestępstwa wymuszenia posłuszeństwa.

Wymuszenie posłuszeństwa jest przestępstwem ściganym z Art. 191 § 1 Ustawa z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997 Nr 88 poz. 553 z późn. zm.), który stanowi:

„Kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.”

W literaturze oraz judykaturze można odnaleźć pogląd, zgodnie z którym przez pojęcie groźby należy rozumieć nie tylko przemoc fizyczną, ale również przemoc psychiczną, która może polegać chociażby na zwykłym zaniechaniu czy też przymusie kompulsywnym. Ponadto przepis art. 191 § 1 kk stanowi ogólnie o przemocy, więc na zasadzie lege non distinguente komentator przyjmuje, że chodzi o każdą postać przemocy, w tym psychicznej, która wykracza poza pojęcie groźby bezprawnej (red. M. Królikowski, R. Zawłocki, Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Komentarz do artykułów 222-316, wydanie 4, 2017, Legalis).

Natomiast Art. 231 Ustawa z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997 Nr 88 poz. 553 z późn. zm.) stanowi:

§ 1. Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Na marginesie należy dodać, iż przywołane przepisy przewidują również odpowiedzialność karną dla sprawcy ww. przestępstwa, który działa nieumyślnie. Nie mniej jednak, należy uznać, iż z chwilą otrzymania niniejszego pisma, powzięli Państwo informację na temat zagrożenia, związanego z stosowaniem procedur COVID-19, stąd Państwa dalsze działanie będzie rozumiane, jako świadome, tj. podejmowane z pełną wiedzą i rozeznaniem, a także wynikającą odpowiedzialnością.

Zapłaty odszkodowania bądź zadośćuczynienia będzie można dochodzić od funkcjonariuszy publicznych, którzy uczestniczyli przy wydawaniu i wykonywaniu stosownych procedur COVID-19. Powyższe wprost wynika z ustawy z dnia 20 stycznia 2011 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa (Dz. U. z 2016 poz. 1169 – tj. z poźn.zm.). Przepisy przywołanej ustawy dają więc możliwość uzyskania odszkodowania wprost od dyrektora szkoły wprowadzającego procedury COVID-19, jak również od osób, które nadzorują i egzekwują ich wykonywanie. Oprócz roszczeń odszkodowawczych, w związku z zaistniałą po stronie uczniów szkodą wynikłą na skutek stosowania procedur COVID-19, wskazujemy również na przepisy ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa obowiązującego każdego pracownika placówki oświatowej o ile wystąpienie takiego naruszenia zostanie prawomocnie uznane na skutek sądowego orzeczenia. W przypadku uzyskania takiego orzeczenia rodzice będą uprawnieni do wyciągnięcia konsekwencji prawnych wobec osób odpowiedzialnych za wydawanie decyzji w ramach procedur COVID-19. Zgodnie z przywołaną ustawą z dnia 20 stycznia 2011 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa – art. 5, art. 7, art. 8 i art. 9 ustawy wskazują, że finalnie odpowiedzialność za błędnie wydane decyzje spoczywać będzie na pracownikach organu, którzy zobowiązani będą do osobistego pokrycia pełnej szkody, bez ograniczeń wynikających z kodeksu pracy.

W związku z faktem, iż roszczenia odszkodowawcze z tytułu zagrożenia uszczerbku na zdrowiu lub śmierci, będących pod Państwa opieką uczniów, mogą być bardzo dużych rozmiarów, w tym miejscu informujemy Państwa o możliwych przyszłych roszczeniach odszkodowawczych względem osób wprowadzających i stosujących procedury COVID-19 na terenie placówek oświatowych. Równocześnie informujemy, iż w przypadku podjęcia przez te osoby działań, mających na celu wyzbycie się majątku osobistego (darowizna, sprzedaż, przeniesienie i innych) oraz tym samym utrudnienie przyszłej egzekucji po potencjalnie korzystnych dla poszkodowanych wyrokach sądów, dochodzić oni mogą roszczeń na podstawie m.in. skargi paulińskiej lub innych dostępnych instrumentów prawnych. Z tego względu wzywamy Dyrektora Placówki Oświatowej do poinformowania odpowiedzialnych osób, w szczególności grono nauczycielskie, wprowadzających oraz stosujących procedury COVID-19 wobec podopiecznych, o ewentualnych skutkach prawnych działań przez nich podejmowanych.

Uznajemy niniejszym, iż przyjęli Państwo powyższe do wiadomości, i że posiadają świadomość skutków wydawanych decyzji, które mają bezpośredni wpływ na stan zdrowia powierzonych Państwa opiece dzieci.

Z uwagi na wezwanie placówki oświatowej do niezwłocznego zaniechania wykonywania procedur COVID-19, oczekujemy od Państwa niezwłocznego ustosunkowania się do niniejszego pisma. Z uwagi na cele statutowe naszego stowarzyszenia, w oparciu o treść art. 61 § 1 pkt. 5 Kodeksu postępowania cywilnego oraz art. 304 § 1 Kodeksu postępowania karnego, jesteśmy uprawnieni nie tylko do złożenia stosownego powództwa, czy wstąpienia do toczących się postępowań, ale również do złożenia zawiadomienia o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa. W związku z powyższym zastrzegamy sobie traktowanie niniejszego pisma, jako pisma procesowego. W przypadku braku jakiejkolwiek reakcji z Państwa strony w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma, zastrzegamy sobie możliwość skorzystania z przywołanych powyżej praw.

Zastrzegamy sobie również prawo udostępnienia niniejszego pisma osobom poszkodowanym oraz ich opiekunom prawnym, jako dowodu w sprawie. Udostępnienie, o którym powyżej, dotyczyć będzie osób poszkodowanych podjętymi przez Państwa działaniami, o ile osoby te wystąpią na drogę sądową postępowania odszkodowawczego lub karnego wobec sprawców skutków związanych z stosowaniem wobec nich procedur COVID-19. Powyższe zastrzeżenie dotyczy również występowania poszkodowanych w ramach powództwa zbiorowego. Z uzyskanych informacji medialnych wynika, że o takie odszkodowanie i pociągnięcie do odpowiedzialności karnej wystąpili już na drogę sądową rodzicie, których dzieci zostały narażone na wspomniane procedury COVID19.

Kierując powyższe treści, w trosce o nasze dobro wspólne, a w szczególności dobro naszych dzieci, jesteśmy w pełni świadomi niełatwej roli, w jakiej Państwo występują i się znaleźli, jako Dyrektorzy szkół, przedszkoli i placówek edukacyjnych w zaistniałej sytuacji.

Z jednej strony potężna – wg wielu światowych naukowców – niczym nieuzasadniona opresja wywierana przez władze na społeczeństwo. A z drugiej strony zależność Państwa funkcji zawodowej od władzy, zważywszy chociażby na groźbę utraty pracy w przypadku nierealizowania pozaprawnych wytycznych władzy.

Jak powyżej zostało wykazane, władze naszego kraju działają z naruszeniem prawa i to w jego podstawowych zapisach konstytucji. Robią to mając tego pełną świadomość, podczas gdy całą odpowiedzialność administracyjną, cywilną i karną przenoszą na Państwa wywierając presję z racji podległości zawodowej, aby to Państwo działali wg ich oczekiwań naruszając prawo i narażając się na odpowiedzialność.

Dowodem na świadome pozaprawne działanie władzy jest fakt, iż stara się przeforsować i wprowadzić ustawę nazywaną wymownie przez opinię publiczną ustawą „bezkarność +”. Celem tej ustawy, której próby wprowadzenia były podjęte już dwukrotnie – bez powodzenia i w najbliższym czasie będzie podejmowana kolejna próba, jest usankcjonowanie przestępstw w ramach przeciwdziałania COVID-19, aby byli Państwo przeświadczeni, że działając pozaprawnie w opresji wobec uczniów, narażając ich życie i zdrowie, będą zwolnieni z odpowiedzialności.

Nic bardziej mylnego!

Aż się prosi w tym miejscu przywołać minione czasy największej gehenny ludzkości, gdy w procesie Norymberskim sprawcy, siedząc na ławie oskarżonych, jedyne wytłumaczenie swoich czynów, jakie mieli – to takie, iż oni „tylko wykonywali rozkazy i byli posłuszni ustawom”. Przywołany powyżej przykład niech będzie wzięty pod rozwagę w podejmowanych przez Państwa decyzjach.

Aby Państwo sami mogli powziąć informacje i mieć własne zdanie w kwestii epidemii, zachęcamy do zapoznania się z szerokimi opracowaniami, opiniami i danymi naukowymi najwybitniejszych na świecie lekarzy i naukowców z dziedziny wirusologii, biologii, epidemiologii i innych dziedzin nauki, którzy jednogłośnie nazywają kryzys COVID-19 „wielką światową pomyłką – fałszywym alarmem, a wskaźnik śmiertelności osób, u których zdiagnozowano COVID-19 porównują do wskaźników pospolitej grypy sezonowej”, link poniżej:

http://cioz-dobrostan.pl/lekarze-o-covid19/

Powyższych informacji na pewno nie uzyskacie Państwo śledząc wydarzenia w oficjalnych mediach. A wszelkie próby dotarcia do Państwa z innymi opiniami naukowymi aniżeli głoszą media rządowe są metodycznie i konsekwentnie cenzurowane. Jest wielu polskich wybitnych lekarzy i naukowców, którzy nie zgadzają się z dyktatem rządowym, są wśród nich m.in.:

prof. dr hab. Ryszard Rutkowski z białostockiego Uniwersytetu Medycznego,
dr Zbigniew Martyka, ordynator oddziału zakaźnego w Dąbrowie Tarnowskiej,
prof. Ryszarda Chazan, była kierownik Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Pneumonologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego w Warszawie.
Prof. Władysław Pierzchała – były Kierownik Katedry i Kliniki Pneumonologii Wydziału Lekarskiego w Katowicach Śląskiego Uniwersytetu Medycznego

prof. Rafał Krenke – kierownik Kliniki Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
prof. Tadeusz Płusa – były kierownik Kliniki Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii. w Wojskowym Instytucie Medycznym w Warszawie
prof. Piotr Kuna – były kierownik Kliniki Chorób Wewnętrznych, Astmy i Alergii Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 1 im. Norberta Barlickiego w Łodzi
prof. Bolesław Samoliński – kierownik Zakładu Profilaktyki Zagrożeń Środowiskowych i Alergologii WUM, Warszawa
prof. Marek Leszek Kowalski – kierownik Kliniki Immunologii, Reumatologii i Alergii, Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
prof. Jacek Roliński – kierownik Katedry i Zakładu Immunologii Klinicznej, Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
prof. Henryk Skarzyński – Centrum Słuchu i Mowy w Kajetanach
prof. Stanisław Sulkowski – Zakład Patomorfologii Ogólnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
prof. Jacek Jassema – kierownik Katedry i Kliniki Onkologii i Radioterapii, Gdański Uniwersytet Medyczny
prof. Cezary Szczylik – kierownik Kliniki Onkologii Centralnego Szpitala Klinicznego Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie
dr Marek Balicki – psychiatra, były minister Zdrowia
prof. Janusz Heitzman – kierownik Kliniki Psychiatrii Sądowej, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Warszawa
prof. Radosław Kaźmierski – kierownik Kliniki Neurologii i Chorób Naczyniowych Układu Nerwowego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Szanowni Państwo,

Wszyscy macie pośród bliskich własne dzieci, wnuki oraz młodzież, którą powierzono w zaufaniu Państwu pod opiekę.

Chociażby w trosce o swoich najbliższych uczyńcie wysiłek, aby poznać prawdę w kwestii rzeczywistych zagrożeń epidemii COVID19. Dopiero poprzez tą wiedzę i własne sumienie oraz świadomi odpowiedzialności prawnej, podejmujcie decyzje.

Tylko w jedności możemy zatroszczyć się o nasze wspólne sprawy.

Dlatego oczekujemy, iż Państwo, jako dyrekcja, zapoznacie z tymi materiałami również grono pedagogiczne szkoły, aby świadomie, wspólnie i odpowiedzialnie podejmować decyzje dotyczące zdrowia i życia Państwa podopiecznych.

Postulujemy również o przekazanie otrzymanego zawiadomienia drogą mailową na ręce rady rodziców oraz wszystkich rodziców, którzy po zapoznaniu się z prawami rodziców oraz obowiązującymi przepisami prawa, mogliby stać się dla Państwa wsparciem w działaniu zgodnie z literą prawa, a wbrew pozaprawnym wytycznym władzy.

Bądźmy razem i jednoczmy się dla prawdy.

A szczególnie bądźmy ostrożni w przekonaniu, że władze państwowe, które chcą zagwarantować sobie w drodze ustawy bezkarność za dotychczasowe działania, są zainteresowane przekazywaniem prawdziwych i rzetelnych informacji.

Z poważaniem

Zarząd Stowarzyszenia

Centrum Informacji o Zdrowiu DOBROSTAN

[1] https://www.gov.pl/web/edukacja/bezpieczny-powrot-do-szkol-dzialania-men-w-organizacji-roku-szkolnego-20202021-w-warunkach-epidemii

[2] https://gis.gov.pl/wp-content/uploads/2020/05/Wytyczne-GIS-%C5%BC%C5%82obki-przedszkola-Pierwsza-aktualizacja.pdf)

[3] https://www.fda.gov/media/134922/download

[4] https://www.gov.pl/web/edukacja/pierwszy-tydzien-nowego-roku-szkolnego

[5] https://instalreporter.pl/ogolna/wentylacja-a-poziom-dwutlenku-wegla-czyli-jak-wietrzyc/

[6] http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20022171833

[7] Kao TW, Huang KC, Huang YL, Tsai TJ, Hsieh BS, Wu MS. The physiological impact of wearing an N95 mask during hemodialysis as a precaution against SARS in patients with end-stage renal disease. J Formos Med Assoc. 2004;103(8):624-628; https://www.medonet.pl/zdrowie,hiperkapnia—objawy–przyczyny–leczenie,artykul,1730452.html

[8] Bin-Reza F, Lopez Chavarrias V, Nicoll A, Chamberland ME. The use of masks and respirators to prevent transmission of influenza: a systematic review of the scientific evidence. Influenza Other Respir Viruses. 2012;6(4):257-267. doi:10.1111/j.1750-2659.2011.00307.x; Smith JD, MacDougall CC, Johnstone J, Copes RA, Schwartz B, Garber GE. Effectiveness of N95 respirators versus surgical masks in protecting health care workers from acute respiratory infection: a systematic review and meta-analysis. CMAJ. 2016;188(8):567-574. doi:10.1503/cmaj.150835

[9] Beder A, Büyükkoçak U, Sabuncuoğlu H, Keskil ZA, Keskil S. Preliminary report on surgical mask induced deoxygenation during major surgery. Neurocirugia (Astur). 2008;19(2):121-126. doi:10.1016/s1130-1473(08)70235-5;

[10] Shehade H, Acolty V, Moser M, Oldenhove G. Cutting Edge: Hypoxia-Inducible Factor 1 Negatively Regulates Th1 Function. J Immunol. 2015;195(4):1372-1376. doi:10.4049/jimmunol.1402552; Westendorf AM, Skibbe K, Adamczyk A, et al. Hypoxia Enhances Immunosuppression by Inhibiting CD4+ Effector T Cell Function and Promoting Treg Activity. Cell Physiol Biochem. 2017;41(4):1271-1284. doi:10.1159/000464429

[11] Role of HIF-1 in Cancer Progression: Novel Insights. A Review doi: 10.2174/1566524018666181109121849

[12] Deng W, Feng X, Li X, Wang D, Sun L. Hypoxia-inducible factor 1 in autoimmune diseases. Cell Immunol. 2016;303:7-15. doi:10.1016/j.cellimm.2016.04.001

O Akcji:

Dzieci ofiarami bezprawnych i bezsensownych obostrzeń

Podziel się wiedzą i udostępnij: